Deuter, inaczej Dut bądź Deu ^^

Deuter.

Jestem człowiekiem. Nikim mniej i nikim więcej. Po prostu człowiekiem - dziewczyną. Piętnastolatka, która nadal stara się znaleźć to kim jest i jaka będzie. Moje życie nie rożni się bardzo od innych. Szara, nudna codzienność zabija w tym wszystko co jest wyjątkowe. A tak być nie powinno...!
Czemu 'Deuter'? Cóż... Pamiętam, że siedziałam na lekcji chemii, to była pierwsza klasa gimnazjum. Nasza, świętej pamięci, nauczycielka rozmawiała z nami o izotopach wodnych. Podała kilka przykładów, z czego mnie najbardziej w głowie utkwił właśnie deuter. Pomyślałam: Czemu nie? Idealna nazwa! No i tak już zostało... Od tamtego czasu powstało sporo skrótów do mojego Nick'u m.in. Dut, Duti, Deut, Deutka, D. itp. itd. Ale nie to jest teraz ważne. Miałam opisać siebie, tak? A więc...
Gdybyście poszli na zwiady do mojej szkoły i zapytali się jaka jest Paulina z klasy 3b, zapewne odpowiedzieliby wam: szalona, pomysłowa, z dziwnym poczuciem humoru, pomocna, humorzasta, czasami wredna, ironiczna, pyskata, cyniczna, podstępna. Jak to się stało, że jedna osoba ma tyle oblicz? To się nazywa maska. Całe nasze życie jest tylko maskaradą. Ja doskonale o tym wiem i nauczyłam się manewrować pomiędzy prawdą, a kłamstwem. To, co przed chwilą opisałam to gra pozorów. Kiedy wracam do domu i zdejmuje swoją maskę, jestem inna. Nie mówię zbyt wiele, jeśli nie muszę. Zamykam się w swoim małym, idealnym świecie aby nabrać sił na kolejny dzień tego dziwnego 'balu'.
Nie jestem doskonała, broń Boże! Jestem jedną chodzącą pomyłką, ale jakoś sobie z tym radzę. Mam sporo uzależnień. Naprawdę! Nie umiem wytrzymać bez muzyki i czekolady z orzechami! Przyjaciółki muszą mnie siła wyciągać z empiku, bo jak już się dorwę do książek, to tak łatwo nie odpuszczę! Czasami uwielbiam siedzieć w ciszy i ciemności, aby dać upust swoim rozmyślaniom. Nazywają mnie za to bardzo często wampirem, ale ja jakoś zbytnio się tym nie przejmuje. Żaluzje w moim pokoju, zawsze są zasłonięte, przez co w pomieszczeniu panuje przyjemny półmrok. To pomaga po ciężkim dniu udawania.
Mam sporo znajomych, ale prawdziwych przyjaciół tylko trzech. Moje trzy wspaniałe! Niestety nawet one nie znają tej PRAWDZIWEJ mnie. Każda z nich jest inna, ale każda na swój sposób wyjątkowa. Zawsze potrafią mnie rozweselić, zorganizować wolny czas, 'wykopać z dołka', albo po prostu pomilczeć. Kręgle, piszczenie jak nawiedzone na horrorach, wyjazd na działkę, jazda na rolkach? Potrafimy urozmaicić sobie czas! Nie wymieniłabym ich za nic na świecie, a każdy kto narazi się im, ma automatycznie do czynienia ze mną.
Jedna osoba... Chyba tylko ona wie ciut więcej niż pozostali. Nie ważne jaki mam humor, zawsze mogę na nią liczyć. Tak jak od, każdego usłyszałam: Musisz się zmienić!, tak od niej nie padło to ani razu. Akceptuje mnie taką jaką jestem i nie ma nic do mojego zachowania (chyba, że dramatyzuje i mam jakieś chore urojenia). Jestem jej wdzięczna, że w ogóle ze mną wytrzymuje ;*

tekst skopiowany z mojej podstrony xdd

sayori

ach ach ach Embarassed

nawet nie wiem co powiedzieć.

Deuter.

nie musisz nic mówić - wystarczy, że jesteś ;*

wonderwoman

Empik - mój drugi dom Very Happy

Wstyd mi teraz, piszecie o sobie wypracowania, a ja góra 7 zdań napisałam. ;]

sayori

e tam. ważne, że przekazałaś to, co powinnyśmy o Tobie wiedzieć. ;]

Deuter.

no właśnie. nie martw się! napisałaś mało, ale ciekawie, o! xdd

wonderwoman

załóżmy, że stawiam na jakośc xD

Deuter.

no i super xdd